3 marca obchodzony jest Światowy Dzień Dzikiej Przyrody.
To w tym dniu w 1973 r. przyjęto tekst Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES) – tzw. Konwencja Waszyngtońska.
O wyznaczeniu daty obchodów tego Dnia zdecydowało 20 grudnia 2013 r. Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych podczas swojej 68 sesji, czcząc w ten sposób światowe bogactwo dzikiej fauny i flory. Celem wydarzenia jest m.in. podnoszenie świadomości na temat wartości i znaczenia dzikiej przyrody oraz grożących jej niebezpieczeństw.
Tegoroczny Dzień Dzikiej Przyrody jest obchodzony pod hasłem „Forests and Livelihoods: Sustaining People and Planet” i podkreśla kluczowe znaczenie roli lasów, żyjących w nim gatunków oraz usług systemowych dla utrzymania setek milionów ludzi na całym świecie, zwłaszcza społeczności tubylczych i lokalnych.
Ocenia się, że około 28% powierzchni lądów na świecie jest obecnie zarządzana przez ludność tubylczą. Są wśród nich także jedne z najbardziej nienaruszonych ekologicznie lasów na naszej planecie, które mają kluczowe znacznie dla zapobieżenia wielu kryzysom o skali planetarnej.
Światowy Dzień Dzikiej Przyrody 2021 będzie starał się zatem promować takie modele i praktyki zarządzania lasami i dziką przyrodą, które uwzględniają zarówno dobrostan człowieka, jak i długoterminową ochronę lasów oraz zamieszkujących je dzikich organizmów, promujących wartość tradycyjnych praktyk i wiedzy, które przyczyniają się do ustanowienia bardziej zrównoważonych relacji z tymi kluczowymi dla całej planety ekosystemami.
Dzika przyroda…
Czym jest w XXI w.? Dlaczego naukowcy mówią o wielkim wymieraniu i utracie bioróżnorodności? W tym dniu warto się zastanowić, czym jest dla każdego z nas dzika przyroda? Czy ją znamy? Doceniamy jej wartość? Czy posiadamy podstawową wiedzę o niej? Ile miejsca zajmuje w naszym życiu? A może w ogóle nie ma ona dla nas żadnego znaczenia?
Bo dzika przyroda jest nie tylko w parkach narodowych i rezerwatach, w puszczach, na sawannach i lasach deszczowych. Ona może być też koło nas, na sąsiedniej łące, w parku, może za naszym oknem. A jeśli jej tam nie ma, to dlaczego? Nie chcemy jej mieć koło siebie?
Zastanówmy się w tym dniu, dlaczego tak jest? Dlaczego w XXI w. największym zagrożeniem dla dzikiej przyrody jest człowiek? Jakie procesy o tym zadecydowały?
I postarajmy się to zmieniać, by dzika przyroda była obecna w naszym życiu częściej, nie jako zagrożenie, lecz ogromna niepowtarzalna wartość.
Jako, że piszemy to na stronie Ekowyborcy – sprawmy, by także wszyscy przez nas wybierani politycy zaczęli działać na rzecz jej dobra, byśmy nie musieli codziennie czytać o kolejnych wycinanych drzewach, zatruwanych i regulowanych rzekach, betonowanych parkach. To nasze wspólne dobro, nie pozwólmy go bezkarnie niszczyć, bo widzimy już przecież coraz wyraźniej, że niszcząc dziką przyrodę, niszczymy także samych siebie.
